- Nie długo - Kłamca uśmiechnął się, czując dotyk ogonka. Zdążył już zauważyć, że ogon demona ma własny ogonisaty rozum i chyba zdążył polubić zielonookiego boga. - Udało mi się zacząć negocjację. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, jutro będziesz mógł podpisać dokument, dzięki któremu staniesz się właścicielem twojego dżina - dodał pogodnie.

Loki przysunął się bliżej, opierając policzek o udo Tamera.
- Wiesz panie, że nie potrzebuje nagrody innej, niż możliwość służenia ci - powiedział, uśmiechając się. Była to tak przewrotna prawda.

Słysząc cichy szczęk zamka i czyiś głos, Tamer przestał na moment bawić się włosami Psotnika, podnosząc wzrok na nieznajomego chłopaka. Zmarszczył lekko brwi, przenosząc znów spojrzenie złotych oczu na Lokiego.
- Ktoś do ciebie? - mruknął.

Narfi inaczej wyobrażał sobie tą scenę. Przede wszystkim nie brał pod uwagę obecności jakiegoś demona, mającego władze nad ojcem... a może to była kolejna sztuczka Lokiego? Po drugie nie brał pod uwagę jak bardzo tęsknił, jak brakowało mu oparcia i poczucia bezpieczeństwa jakie dawał mu bliskość Lokiego - jakkolwiek irracjonalne by to uczucie nie było biorąc pod uwagę że to właśnie wybryki ojca miały sprowadzić na niego okrutną śmierć. Nie brał pod uwagę tego że może się rozkleić, ale właśnie to zrobił. W każdym razie poczuł napływające do oczu łzy i to jak jego ciało rwie się w by uściskać ojca.
Narfi nie walczył z tym podbiegł do Lokiego i rzucił się w jego ramiona. Wciąż był od niego nieco niższy, ale jasne było że nim przestanie rosnąć będzie go przerastał jak Thor...
- Tato - mruknął chłopak. - Tak się cieszę, że cię znalazłem. Powiedz, że wszystko jest dobrze - poprosił.

- Oczywiście że wszystko jest dobrze - Loki objął syna mocno, przytulając i ukradkiem ścierając z kącika oczu te bezsensowne łzy. - Jest dokładnie tak, jak chce żeby było. Co ty tu właściwie robisz? Powinieneś być w muspelhaimie.

Gęsi? Syn Lokiego wychowany przez gęsi?
Ogon Tamera zakołysał się lekko, niby od niechcenia przesuwając się wzdłuż kręgosłupa Psotnika, a złotooki demon zaczął się powoli niecierpliwić.
- Loki... dlaczego nie wyślesz dzieciaka do matki? - zapytał, lekko marszcząc brwi. - Psuje mi koncepcję idealnego dnia...

Narfi spiął się słysząc słowa demona. Ne podobało mu się to w jaki sposób zwraca się do Lokiego. Nawet w Asgardzie jedyną osobą która mówiła do niego takim tonem był Wszechojciec, nawet w czasach gdy mocno nabroił, w chwilach tuż przed Vali zmieniał się w wilka... Gdyby nie zachowanie Lokiego pewnie już by pokazał rogaczowi co o tym sądzi. Ale ojciec zapewnił go że jest dobrze i choć chłopak wyczuwał działanie magi, wiedział że jego ojciec nie pozwoliłby rzucić na siebie żadnego czaru gdyby nie miał w tym jakiegoś interesu.
- Proszę o wybaczenie - zaczął grzecznie, choć miał ochotę powiedzieć demonowi żeby spadał do piekła i się nie wtrącał. - Dawno nie widziałem ojca, wiele się wydarzyło i powinien o tym wiedzieć - wyjaśnił. - Chciałbym móc z nim pomówić dłuższą chwilę - dodał najbardziej uniżonym tonem na jaki było go w tej chwili stać.
Westchnął w duszy. To nie tak miało być. Loki miał być królem, władcą, nie poddanym.