Troszkę się bała, gdyż była kompletnie nie uzbrojona. Ba, nawet nie była do końca ubrana. Ale cóż, przyszła tu w końcu prosto z miejsca, w którym nie mogła być uzbrojona. Ale czuła się głupio, że nie może pomóc, a jedynie unikać ataków i liczyć nie innych. Nie lubiła takich sytuacji, ale co mogła zrobić, po za przyciskaniem do piersi dziennika i szybkim umykaniu? Odetchnęła z wyraźną ulgą, gdy znaleźli się za bezpieczną barierą. Sama się sobie dziwiła, ale martwiła się o Rie...
Nie było jednak na to czasu. Teraz liczyło się tylko to, żeby Loki był w stanie zakończyć sprawę.

Lena odczepiła od paska granat dymny, wyciągnęła zawleczkę i rzuciła na podłogę puszkę w kierunku strażników. W jednej chwili cały korytarz wypełnił się białym dymem ograniczającym widoczność.
Jeżeli magia znowu nie działała wnioskując po wyglądzie Amory i Karafy jedyne na co mogli się zdać to broń palna. W tak wąskim korytarzu jednak nie było gdzie się ukryć, by skutecznie odeprze atak. Tylko zasłona dymna i zaskoczenie mogły ich uratować.
Lena przywarła plecami do ściany wyjmując z kabury ukrytej pod marynarką munduru niewielki pistolet. Odbezpieczyła i wycelowała przed siebie w mgłę. Oddech jej przyspieszył.
- Tu wasz Generał! - Krzyknęła, mimo wszytko to wciąż byli jej ludzie, choć teraz służyli uzurpatorowi nie jej. Liczyła, że może jednak nie straciła odrobiny władzy którą kiedyś miała. - Rozkazuję wam się poddać!

Ostrzał na chwilę ucichł. Ciężko powiedzieć, czy z powodu zasłony dymnej która utrudniała dostrzeżenie potencjalnych celów, czy też przez wrażenie jakie na strażnikach wywarły słowa badź co bądź dowódczyń. Tylko gdzieś za ich plecami chitauri nadal walczyli z szóstym demonem, którego przyprawiający o dreszcze śmiech rozbrzmiewał co jakiś czas od strony w której zniknął.
Dało się słyszeć głosy. Wymieniane szeptem uwagi, w których jeden z strażników sugerował by pozwolić buntowniczkom przejść. Słowa te przerwał strzał, sądząc po tym jak szybko się urwały, zdecydowanie celne.
- Chyba zapomniałyście, komu służycie - odpowiedział ktoś, zapewne dowódca straży. - Poddajcie się,  a może nasz pan zlituje się nad wami i oszczędzi wasze życia.

Zetknięcie się z zaklęciami ochronnymi było niczym delikatny, przyjacielski szturchaniec w porównaniu z wątpliwą przyjemnością jaką było znalezienie się we wnętrzu magicznej bariery jaką zafundował im Loki zdobywca. Czarodziejka nawet nie dała po sobie poznać, że cokolwiek poczuła. Przystanęła tylko na chwilę i związała włosy cienkim, zielonym rzemykiem. Po chwili wydobyła miecz. Chwilę nasłuchiwała, skupiając się na chmurze dymu.
W końcu ruszyła. Biegła cicho, pozostając w swoich płaskich, niemal pozbawionych podeszew bucikach. Wymijając zdezorientowany oddział spiskowców i sięgając pierwszego przeciwnika pod zasłonią szarej mgły.
Może i była magiem, ale swojego czasu należała także do Walkirii, a one nie puściły by jej bez dobrego wyszkolenia.

Padł strzał. Za późno. Miecz Amory sięgnął celu i jeden z strażników padł trupem na miejscu. Pozostali wymierzyli w czarodziejkę, ale ta zdołała umknąć między smugi szarego dymu.
- Szybko, nie mamy czasu. Musimy się przebić! - zawyrokował Arael. - Osłaniajcie Arię. IronMenie, sprawdź co z Lokim i spróbuj otworzyć celę.
W ich stronę padło kilka oddanych na oślep strzałów, ale wszystkie okazały się niecelne. Tym czasem Amora mogła poczuć jak założona przez nią bariera zaczyna ustępować pod wpływem obcego zaklęcia.

Wendy przemknęła przez dym nie zauważona i znalazła się obok Arii, w razie czego jakby Iron-man nie zauważył przeciwnika.

Zgodnie z poleceniem Araela od razu poleciał do celi Lokiego. No, prawie od razu, bo nie mógł sobie odpuścić odstrzelenia jeszcze kilku strażników.
Solidne kraty mogłyby być problemem dla kogoś kto nie umiał jednym strzałem rozwalić całej ściany. Na całe szczęście Tony to akurat umiał.
Ściana rozprysnęła się w kamienne odłamki i... Tony miał nadzieje że tek które siłą odrzutu poleciały na Lokiego nie zrobiły mu za dużej krzywdy.
Gdy pył trochę opadł IronMan podszedł do Lokiego i uklęknął przy nim.
- Wybacz księżniczko ten brak delikatności, ale nie mamy za dużo czasu - rzucił, zabierając się do uwalniania boga. Liczył na to, że psotnik nie zejdzie mu na miejscu, bo patrząc na jego wynędzniałe ciało można był rozważyć taką opcje.

Widziała, że Loki nie jest w stanie wykonać zaklęcia, nie w takim stanie. Ale miała nadzieję, że Amora - cokolwiek robi - zdoła go na tyle docucić, by było to możliwe. Rozejrzała się dookoła, szybko, sprawdzając, czy wszyscy są cali. Wyglądało na to, że nikt nie jest poważnie ranny, a odpieranie strażników nie nastręczało większych trudności. Powoli przesuwając się rakiem wzdłuż ścian, ściskając dziennik, zbliżyła się do Lokiego i Amory.
- Co z nim? - Zapytała, również pomagając Lokiemu utrzymać się w pionie.