Ostatnim silnym ciosem powaliła żołnierza na ziemie, przygniatając go swoim ciałem. Szybkim uderzeniem w miejsce, gdzie szyja łączy się z barkiem, pozbawiła go przytomności. Nie chciała zabijać, jakby nie patrzeć to wciąż po części byli jej ludzie, znała ich.
Odgarniając rude loki z czoła i oddychając głęboko przez usta, podniosła się na nogi, akurat w tym samym momencie, by zobaczyć jak Amora wraz z Iron-manem pomagają wyjść Lokiemu z celi.
Wyglądał jeszcze gorzej niż go widziała ostatni raz. Chciała do niego podbiec, sprawdzić czy wszytko w porządku, ale wiedziała, że po tym co sama mu wyrządziła najlepiej się do niego nie zbliżać. Ciężko było przewidzieć jak się zachowa, gdy ją zobaczy.
- Szybko za mną! Znam przejście którym szybko dotrzemy do hangarów. - Zawołała.

[brawo Lena, brawo Wendy - jakby to była gra w realu dostały byście punkty doświadczenia, tak macie ode mnie uścisk prezesa - świetne posunięcia!]

Loki zakrztusił się eliksirem, jego przełknięcie przyszło mu z wielkim trudem. Gdy podniósł spojrzenie zielonych oczu na Amorę, zdawał się jej nie poznawać i nie dostrzegać. W jego oczach był lęk, można było odnieść wrażenie, że tylko brak siły powstrzymuje go przed próbą panicznej ucieczki. Dopiero kiedy wzmacniający specyfik zaczął działać, odzyskał nieco przytomność. Zacisnął mocniej dłonie na ramionach Arii i Amory. Wszystko jednak wskazywało na to, że raczej będą go niosły niż prowadziły, bo zesztywniałe i zdrętwiałe nogi co rusz odmawiały mu posłuszeństwa.

- Kara, Wendy, Arael, osłaniajcie mnie. Tony pilnuj Lokiego i Arii. Lena, weź moją torbę, tam znajdziesz kolejne mikstury, które postawią go na nogi - powiedziała Amora wręczając generał swoją sakwę z pasa, po czym wyłamała palce i spojrzała na przybyłych książąt. Zmrużyła oczy jak najedzony kot, widzący zapędzoną do rogu myszkę, wykonała rękoma kilka szybkich ruchów i uderzyła w nich potężną falą magicznej energii.

Fala magicznej energii wygenerowana przez Amorę rozbiła się o drugą, bynajmniej nie ustępującą jej mocą. Oślepiający blask przez chwilę nie pozwalał dostrzec niczego. Większość z próbujących odbić Lokiego osób nie zdążyła jeszcze odzyskać wzroku, gdy Naarion zaatakował. Cienie na podłodze poruszyły się, zmieniając w stado olbrzymich, jadowitych węży które z sykiem rzuciły się na chroniące Lokiego dziewczyny i wspierającego je IronMana.

[wypada po jeden-dwa węże na głowę, przy czym nie będą one atakować Lokiego]

Hełm zbroi automatycznie stłumił światło błysku, więc Tony jako jeden z pierwszych odzyskał wzrok. Jednym ramieniem podtrzymywał Lokiego a drugim starał się strzelać do węży z repulsorów. Niestety bestie były cwane i szybkie, unikały starannie wymierzonych strzałów, jednak mimo to udało mu się rozwalić łby dwóch gadów.
Kątem oka zarejestrował, że Lena wlewa Lokiemu do ust jakąś magiczną flaszkę. Szczerze mówiąc liczył na jakieś fajerwerki i wybuchy, na to, że bóg machnie ręką i ich stąd po prostu teleportuje czy coś... niestety Kłamca wyglądał na tylko trochę mniej bliskiego śmierci...
- Kurwa... - westchnął, strzelając do kolejnego węża - umrzemy, wszyscy zginiemy, jak nic...

Ostatnio edytowany przez Tony Stark (2013-04-13 23:42:12)

Loki wydawał się być już przytomniejszy, choć do stania o własnych siłach jeszcze sporo mu brakowało.
- Macie jakiś plan? - zapytał, rozglądając się po zebranych. - Czy uwolniłyście mnie bym zobaczył waszą bohaterską śmie... - zamarł nagle, dostrzegając co trzyma w rękach Aria. - To ten dziennik, prawda? Daj mi go! - polecił, a w jego pustych oczach nagle zalśniła iskierka nadziei.

Lena podniosła się pomagając sobie przy tym grzbietem Kiby. Od nieprzyjaciela osłaniała ją ściana ognia stworzona przez Karę.
- Panie? - Znowu zbliżyła się do Lokiego. - Główne wejście jest zablokowane siłami wroga, mamy jednak jeszcze szanse przedrzeć się drugim wejściem do hangarów, a stamtąd na zewnątrz po za bazę.

[do kolejki, po poście MG, czyli po Karze w dalszych rundach, dołącza Thor (być może również Kat, więc proszę, poczekajcie chwilę by dać im szansę na wejście do gry). ]

Jednak na ucieczkę było już zbyt późno. Osnowa rzeczywistości zatrzeszczała nieprzyjemnie, do wtóru kolejnej teleportacji. Otaczająca uciekinierów ściana ognia zachwiała się i zgasła.
- Och, czy ja zawsze muszę robić wszystko sam? - zapytał miękkim głosem Loki Zdobywca, a sam jego widok sprawił, że jego słabszy bliźniak mało nie wypuścił z dłoni magicznego dziennika.
Naarion zdekoncentrował się i gdyby Danael nie cisnął go na ziemię, wysłana przez Karafę ognista kula dosięgła by celu. Zdobywca spojrzał na niego z pogardą. Za jego plecami do pomieszczenia zaczęli wbiegać żołnierze, wspierali przez resztkę wampirów Kadara i samego Krwawego Księcia. Riehvana nigdzie nie było widać. Arael pobladł wyraźnie. Walczący z dwójką Chitauri szósty demon wisiał półprzytomny w uścisku czterech par macek, ogłuszony telepatycznym impulsem.
- Loki, obaj wiemy że to niema sensu - Zdobywca spojrzał śmiało na podtrzymywanego przez Starka i Arię syna Laufeya. - Ci głupcy chcą cię ratować, choć wcale nie jesteś zagrożony. Zjednocz się ze mną i zakończ tę farsę. Stańmy się na powrót jednością, a wówczas będziesz mógł zdecydować o ich dalszych losach, jako integralna część mnie. Nie opieraj się, Loki.