Oczywiście, stwierdzanie faktów było niemile widziane na wszystkich królewskich dworach. Nawet, jeśli władca zachowywał się jak seler naciowy, nie dawał znaku kontaktu, od wielu dni, należało twierdzić, że wszystko jest cudownie i lada chwila poderwie się, niczym młody orzeł do lotu.
Na szczęście, jeszcze czasem umiała ugryźć się w język.
Więc tylko uniosła w górę brwi, nie odzywając się ani słowem.

- Cała baza się zgłosi. Chociażby na chińskiego ochotnika, ale co z drugim magiem? - zapytała cicho.

Pięknie by było, gdyby Loki zareagował, drgnął, uronił łzę. Jednak jego oblicze pozostało kamienne, postać niemal nieruchoma, spojrzenie martwe. Na słowa Amory był równie obojętny jak na wszystkie wypowiedziane do niego od ostatniej bitwy.

- Kiedy już zacznę, muszę mieć pewność że nikt nie będzie mi przeszkadzał, zwłaszcza... zwłaszcza Thor. Najlepiej żeby w ogóle się nie dowiedział że robię coś z Lokim. Nie ufa mi i pewnie obwinia o wszystko co się stało... ma trochę racji. Gdybym była silniejsza, dałabym radę nas stąd zabrać gdy była potrzeba - Czarodziejka westchnęła.

Loki trwał nieruchomo, słuchając i nie słysząc ich rozmowy jednocześnie. Trochę obawiał się tego, co chce zrobić Amora. Domyślał się. Nie bał się nawet tego, że czarodziejka wykorzysta te możliwość do zmanipulowania go. Raczej że nie przedrze się przez wewnętrzny mur, jakim się otoczył i za którym sam utknął.

- Ja oddam swoją energię. Tyle ile będzie potrzeba. - Powiedziała Lena twardo. Stała już od kilku minut w drzwiach przysłuchując się ich rozmowie. Nadal była osłabiona, ale mogła już chodzić i gdy tylko pielęgniarze spuścili ją na chwile z oka, wymknęła się ze skrzydła szpitalnego i od razu pobiegła sprawdzić co z jej Panem. Wykręcony bark miała ciasno zabandażowany ,a ręka spoczywała na temblaku. Teraz bez regeneracji uszkodzone ciało będzie leczyć się miesiącami. - Jeżeli choć odrobinę uda mi się naprawić to co wyrządziłam... jestem gotowa oddać wszytko co mam.

Gdy Lena weszła do sali Loki poruszył się. Sam - pierwszy raz odkąd zapadł w swój swoisty letarg. Skulił się, wciskając mocniej w oparcie fotela, podwinął nogi pod siebie w obronnym odruchu i skrył głowę w ramionach. Zacisnął mocno wargi i zamknął oczy, a jego dłonie zacisnęły się kurczowo we włosach.

Wiedziała, że powinna wyjść, ale nie zrobiła tego. Nie słuchając tego co mówi Amora bardzo szybko podeszła do tronu i przyklękła przed Lokim.
- Wiem, że możesz mnie teraz nie zrozumieć. Zrobiłam ci wiele złego mój Panie. Bardzo cie przepraszam. - Powiedziała drżącym głosem z nisko opuszczoną głową. Rude Loki zasłoniły jej twarz. Możliwe, że potem nie będzie miała już nic do powiedzenia. Kiedy Loki odzyska świadomość, zabije ją w pierwszej kolejności. - Oddam cała swoja energię, byle byś mógł wrócić do zdrowia.