Wendy wyszła ze śmigłowca i nie uwierzyła własnym oczom. Przed nimi stał tak zwany Iron-man. Chwyciła pistolet i z kierowała go w stronę blaszaka.

Razem z resztą wyskoczyła z helikoptera. Ogarnęła wzrokiem sytuację. Aha, Iron Man. Niespecjalnie była ciekawa, czemu jeden z wrogów jej Pana zamknął się w paszczy lwa. Wyjęła z paska jeden ze sztyletów i stanęła pokornie z tyłu, mierząc w mężczyznę. Jeśli wykona nieporządany ruch, zawsze może poczuć sztylet w swoim ramieniu. Uśmiechnęła się pod nosem, mając nadzieje, że jeszcze dziś nadarzy się okazja do rzucania ostrzami.

Czarodziejka ze znudzeniem zerknęła na całe zamieszanie poza śmigłowcem. "Armia Lokiego" obskoczyła IronMana jak dzikie hieny padlinę. W zasadzie nie chciało jej się w to mieszać, ale im krócej będzie to trwało tym szybciej znajdą się w ciepłym wnętrzu bazy. Podniosła się więc z kolan Kata i wychyliła się przez otwarte drzwi helikoptera.
- Poddaj się IronManie, twoja zbroja jest poważnie uszkodzona, jesteś tu sam - tu akurat strzelała, ale liczyła że sławny Tony Stark złapie haczyk i coś im na ten temat ujawni. - A my mamy armię i kogoś kto jest potężniejszy od Hulka - przekrzyczała huk silnika i dała Katowi znak by się pokazał.

Loki wyskoczył z helikoptera ochoczo. Nawet nie dlatego, żeby powitać "gości". Na zewnątrz było chłodniej. Z lubością wciągnął w płuca mroźne powietrze, a dopiero później przeniósł spojrzenie czerwonych oczu na intruza.
- Skujcie go i zamknijcie gdzieś, żeby nie przeszkadzał - zarządził, uznając że nie ma potrzeby czekać na formalne poddanie. - Zbroje przekażcie pani generał Lenie. Na pewno zajmie się nią troskliwie - dodał z dość złośliwym uśmieszkiem. - Mam nadzieje że nosisz coś pod spodem, Stark, bo inaczej zmarzniesz tu trochę. Sam rozumiesz... cięcia w funduszach nie pozwalają na dogrzewanie poziomu więziennego. - dodał tonem żartu.

Po tych słowach, nie czekając na odpowiedź, ruszył do wejścia do budynku. Był pewien że dziewczyny, wspierane przez Kata, poradzą sobie. Byle tylko Wade im nie przeszkadzał.

- Deadpool, za mną. - zawołał przez ramię na swojego "ochroniarza".

Z helikoptera wyłonił się tłumek ludzi. Otoczyli go, uzbrojeni po zęby w pistolety, noże i... topór. Tony nie znał prawie nikogo oprócz Lokiego, który... o jezu, był niebieski. Rozpoznał jeszcze faceta w czerwono-czarnym kostiumie, który gadał jak najęty. Deadpool, jeden z najbardziej wykwalifikowanych zabójców na świecie. Spotkali się na kilku imprezach, pamiętał to jak przez mgłę, prawdopodobnie był wtedy bardzo pijany... Reszta gromady była również bardzo ciekawa, głównie kobiety, jeden wielki jak czołg facet.
Zgodnie z poleceniem jednej z kobiet, posłusznie uniósł ręce nad głowę, zastanawiając się przy tym czy zbroi starczy energii aby wystrzelić z repulsorów. Niestety z trudem udało mu się uruchomić system.
- Wycisz. Jarvis, jesteś tam? - zapytał niepewnie. Ekrany wewnątrz hełmu zamigotały, ale po chwili dobiegł go dobrze znany głos komputera.
- Jak zawsze, panie Stark.
Odetchnął z ulgą.
- Świetnie... Sprawdź czy nadal nie można wykonać połączeń.
- Niestety, panie Stark, zasięg wciąż jest ograniczony.
- Cholera... - pokiwał głową, jednocześnie udając, że słucha wojskowych i obmyślając plan. Drgnął gdy Loki wspomniał o odebraniu mu zbroi. Na to nie mógł pozwolić. Co prawda Mark VII był całkowicie bezużyteczny dla ludzi niezarażonych extremis (czyli wszystkich oprócz Tonego) ale na dyskach pełno było ważnych informacji i programów... - Wyczyść wszystkie dyski. - polecił.
- Panie Stark, po usunięciu oprogramowania zbroja będzie niezdatna do użytku, nawet przez pana, a wszystkie dane przepadną. Nie zdołam utworzyć kopii zapasowych, ze względu na ograniczające nas pole i...
- Wiem do cholery... - warknął. Zawsze wolał się ubezpieczać i trzymać dane w najbezpieczniejszym miejscu, zbroi. Zazwyczaj istniała możliwość natychmiastowego wysłania ich do komputera głównego w Stark Tower. Niestety nie tym razem. - Wyczyść wszystko, nawet siebie...
- Oczywiście. - po sekundzie ekrany zamigotały i zgasły całkowicie. Miesiące pracy Tonego pozostały stertą żelaza.
Zdjął hełm, w twarz uderzyło go lodowate powietrze. Rozejrzał się po twarzach otaczających go ludzi, zdecydowanie wrogo nastawionych ludzi. Przywołał na twarz swój firmowy uśmiech.
- No cześć, ludzie.

Ostatnio edytowany przez Tony Stark (2012-12-30 22:33:35)

[Ponieważ w of-topie mamy to już za sobą, pozwolę sobie nieco przewinąć akcję]

Dalej wszystko poszło już raczej sprawnie. IronMan został rozbrojony i odstawiony do celi http://www.nowarepublikaasgardu.pun.pl/ … .php?id=75 gdzie dziewczęta zajęły się nim tak troskliwie, że wkrótce wylądował w skrzydle szpitalnym http://www.nowarepublikaasgardu.pun.pl/ … .php?id=76. Kiedy krnąbrny miliarder pomyślał, że gorzej nie będzie, Loki zaprosił go na małą prywatną rozmowę do sali tronowej http://www.nowarepublikaasgardu.pun.pl/ … .php?id=73. Ledwie stamtąd wyszedł, pojawił się Kat, zabierając go na randkę z Amorą, która w swojej kwaterze http://www.nowarepublikaasgardu.pun.pl/ … .php?id=83 uleczyła jego rany i zaproponowała własny mały układ.

W tym czasie reszta garnizonu relaksowała się przy partyjce pokera w saloniku http://www.nowarepublikaasgardu.pun.pl/ … .php?id=74. Ponieważ dni w uwięzieniu wszystkim dłużyły się w nieskończoność, nastąpiło pewne rozluźnienie obyczajów i niejedni sięgnęli po alkohol... choć, czy to, co Loki i Deadpool pili przed bazą http://www.nowarepublikaasgardu.pun.pl/ … .php?id=86 naprawdę było alkoholem? Podobno przepaliło blat stolika. Z resztą nie tylko oni sięgnęli po "coś mocniejszego" - Yuri i Aria skorzystali z wolnej celi w bardzo szczególny sposób http://www.nowarepublikaasgardu.pun.pl/ … 1421#p1421.

Jednak mylą się wszyscy, sądzący, że przez te kilka dni w bazie zajmowano się jedynie beztroską zabawą. W swojej prywatnej kwaterze http://www.nowarepublikaasgardu.pun.pl/ … .php?id=80 Loki cały czas pracował nad zaklęciem, mającym wzmocnić topór Executionera, tak by ten zdołał zrobić wyrwę w magicznej bańce. Jednocześnie w warsztacie http://www.nowarepublikaasgardu.pun.pl/ … .php?id=69 Lena wraz z Tonym pracowała nad urządzeniem, które stworzy warunki sprzyjające rzucaniu zaklęć i chociaż częściowo zniweluje antymagiczne pole pod kopułą.

Niestety, jak zwykle zdarzyły się komplikacje. Tlący się od pewnego czasu romans między Leną a Deadpoolem przerodził się w tragedię. http://www.nowarepublikaasgardu.pun.pl/ … php?id=125 w skutek której wylądowała ona w szpitalu i nie mogła kontynuować pracy nad urządzeniem. Sam Wade przeszedł bardzo gruntowną resocjalizację, nad którą Loki czuwał osobiście i przeistoczył się w najbrzydszą kobietę w armii - Viole. Na szczęście, być może natchniony pewnym snem, Stark skończył urządzenie. Tak przypadkiem naprawił też swoją zbroję. I tak przypadkiem wmontował je w działo piersiowe. Ciekawa sprawa że spędzał też sporo czasu w prywatnych komnatach Amory. To zapewne z przywiązania do wygodnych mebli.


Nad zaklęciem pracowali wszyscy najpotężniejsi magowie w armii. Ale Loki uparł się że założy je sam. Znajdowali się poza bazą, bezpośrednio przy barierze. Nowo stworzone urządzenie Starka pracowało na pełną parą i Loki ledwie powstrzymał się przed wykorzystaniem sprzyjającej aury, by pozbyć się wyglądu jotuna. Zamiast tego jednak nakreślił finalne znaki zaklęcia na ostrzu leżącego przed nim topora. Oparł dłoń na środku symbolu i poczuł pod palcami przepływa magii. Działało. Symbole wypełniły się mocą, zalśniły i stały niewidoczne. W miejscu gdzie chwilę wcześniej przebiegały jaskrawozielone linię, teraz pojawiło się kilka ciemnych, czarnych niemal kropel. Loki wstając starł je, czy raczej rozmazał ręką. Kiedy ostatni raz krwawił z nosa przez zaklęcie? Podał topór Skurgowi, podnosząc go z wyraźnym wysiłkiem.
- Uderz z całej siły - polecił.


[1) zaklęcie na toporze działa jednorazowo
2) kolejkę otwiera Kat, lub Amora, jeśli Kat potrzebuje dodatkowego polecenia rozruchowego.
3) po kolejce Kata będzie wtrącenie MG, od razu mówię, żebyście poczekały]

Topór uderzył w barierę a ta zachwiała się, falując jak galareta. Jednak w miejscu uderzenia pojawiło się rozcięcie. Nie duże, lecz rozrastające coraz bardziej, wśród rozbłysków kolorowych, magicznych iskier.
Dla władających magią jej powiew był jak podmuch powietrza, fizycznie wręcz odczuwalny. Niektórym zakręciło się w głowie. Słabsi mogli nawet na chwilę poczuć się zamroczeni, gdy moc na powrót wypełniła ich ciała. Loki momentalnie przestał być niebieski, choć sam nie wydawał się zdolny do rzucenia zaklęcia. Był blady, a gdy ujrzał to, co znajduje się za barierą, pobladł jeszcze bardziej.

Przed nimi stała armia.

Nie widział wszystkich oddziałów, bo ginęły w lesie i między górami, ale były to setki tysięcy żołnierzy, gdy wziąć pod uwagę jedynie piechotę. A było też lotnictwo. Bardzo szczególne. Nawet Midgardzkie dziecko, które nigdy nie widziało żywego smoka rozpozna jego sylwetkę na tle nieba. Smoki krążyły w powietrzu, jak drapieżne ptaki gotowe rzucić się na potencjalny łup.

Jednak nie armia i jej ogrom był najbardziej przerażający, ale fakt kto stał na jej czele. Był nieco starszy, lepiej zbudowany i chyba wyższy o jeden czy dwa cale, włosy miał dłuższe i nosił się bardziej jak wojownik niż jak mag, ale nie dało się pomylić go z nikim innym. Na czele armii stał Loki. Ten Loki, który powinien zginąć tysiąc lat temu. W poprzednim Ragnaroku.

- Witaj, moja Armio! - zawołał, a jego głos poniósł się echem, odbijając od gór. - Czekałyście na mnie przez lata i oto jestem. Ten, którego wzięłyście za mnie, to jedynie marny odprysk mej duszy, któremu nie udało się uciec przed śmiercią. Oddajcie mi pokłon i wydajcie go, a ja zaprowadzę was do najchwalebniejszych zwycięstw! Wszystkie dziewięć królestw padnie przed nami na kolana. Kto z was nie zdradził mnie, nie zawiódł? Kto jest ze mną?

Loki poczuł jak nogi się pod nim uginają. Patrzył na swojego starszego bliźniaka i nie tylko widział, ale wiedział, czuł każdą komórką ciała że są tą samą istotą. Jednak to nie była kopia, jakie tworzył na swój użytek. Te, nawet najbardziej autonomiczne, zawsze stanowiły jego część. Tamten Loki był kompletny, był całością.
Rozejrzał się szybko. Miał ze sobą tylko niewielki oddział, choć resztę armii postawiono w stan gotowości. Zacisnął pięści, w myślach już szukając właściwych zaklęć.
- Jak śmiesz rozkazywać mojej armi! - warknął, jego głos był słaby w porównaniu do poprzednika.


- Ona nigdy nie była twoja - odpowiedział drugi Loki, już spokojniej, ciszej. - Jednak może być. Poddaj się i zjednocz ze mną, a będziesz rządził światami, o których istnieniu nie śniłeś.
- Panie, mam dać znak do ataku? - zapytał mężczyzna o kręconych, złocistych włosach i łabędzich, czy też raczej anielskich skrzydłach. Połowę jego twarzy pokrywał fantazyjny tatuaż. Oczy też miał złote, o wąskich, pionowych źrenicach.
- Nie. Niech zdecydują - odpowiedział starszy z Kłamców, gestem dłoni nakazując mu spokój