Amor odwrócił twarz Leny do siebie.
- Teraz ja jestem twoim panem, przez jakiś czas - powiedział cichym, kuszącym szeptem. - Czuję się wręcz wyśmienicie jako "tak... uroczy mężczyzna". Zwłaszcza widząc twoje rumieńce moja droga. Pewnie nie patrzysz w lustro w takich chwilach, ale wyglądasz ślicznie - dodał, po czym spojrzał na Thora. Uśmiechnął się lekko.
- Widzę że Lady Loki przypadła ci do gustu, Gromowładny. A może chodzi o jej delikatną bieliznę. Ciekawe czy Amorę byś wreszcie zauważył jakby pokazała ci się w samej bieliźnie? - zastanowił się na głos.

Przez całą swoja służbę doszła do jednego stwierdzenia, Asgardczycy są dziwni. A relacje między Lokim, a Amora są najdziwniejsze i pokręcone w całym kosmosie. Zmiana płci, pożyczanie sukienek, a nawet bielizny. Nie, zdecydowanie jej poprzedni Pan, nie zachowywał się tak. może dlatego, że wcześniej amory z nimi nie było?
I to nie tak, ze obecna wersja jej się nie podobała. Loki przypominał dużo bardziej swój mitologiczny odpowiednik. Określenie Psotnik miało teraz swoje uzasadnienie w charakterze.
- Czy mogę w takim razie liczyć na twoją pomoc Amorze w rozwiązaniu sprawy? - Zapytała spoglądając na zbliżającego się do nich Thora. - Była bym dozgonni wdzięczna. Jeżeli sobie tego życzysz udzielę ci wszystkich potrzebnych informacji. - Przygryzła wargę. Jej myśli też zaczęły jej płatać figle, podsuwając jej niekoniecznie moralne wizje przesłuchania.

Stanął przy Lenie splatając ręce na piersi.
- O wojsko należy dbać, jestem z ciebie dumny, pani generał. Każda drobna niedogodność może osłabić oddziały, więc i ta sprawa wymaga poważnego podejścia.
Popatrzył na Amora kontemplując walory urody mężczyzny. Zawsze go zastanawiało, jak to właściwie jest? Loki i Amora zmieniali płeć jak rękawiczki, ponadto często kwapili się dodatkowymi umiejętnościami w swoich zakładach.
- Amorze, okrucieństwo to tylko część prawdy - uśmiechnął się łagodnie. - Zaś bielizna to tylko część ubioru, najzwyklejszego w świecie. Czym tu się zachwycać? - uśmiech poszerzył się w bardziej wyzywający. Jakby nikt i nic nie mogło złamać jego postawy.